Possibilité d’intervenir dans les affaires intérieures d’un État, même sans son consentement, en cas de violation massive des droits de l’Homme. Il crée ainsi un lien entre assistance humanitaire et usage de la force, au nom d’une obligation morale.
امکان مداخله در امور داخلی یک کشور، حتی بدون رضایت کشور مذکور، در صورت تجاوز گسترده به حقوق بشر. در این صورت میان امدادرسانی بشردوستانه و استفاده از خشونت به نام یک وظیفه‌ی اخلاقی ارتباط به‌وجود می‌آید.
Dans son sens actuel, la notion naît quand la communauté internationale fait le bilan de son impuissance lors de la guerre du Biafra (1967-1970) et de la famine dans le pays. Forgée par le philosophe Jean-François Revel en 1979, la notion de « devoir d’ingérence » est popularisée dans les années 1980 par le fondateur de Médecins sans frontières, Bernard Kouchner, et le juriste Mario Bettati. Il s’agit de défendre un devoir d’intervention envers les populations victimes ou menacées de crimes. Le principe de l’assistance humanitaire a ensuite été défendu dans des textes comme la Résolution 43/131 de l’Assemblée générale de l’ONU en 1988, consacrée aux catastrophes naturelles ou autres situations d’urgence.
Pour plus d'informations :
این مفهوم در تفسیر کنونی‌اش زمانی به‌وجود آمد که جامعه‌ی جهانی نظاره‌گر کارنامه‌ی خود در ناتوانی در جنگ بیافرا (۱۹۶۷-۱۹۷۰) و قحطی و گرسنگی در منطقه‌شد. وظیفه‌ی مداخله توسط فیلسوف فرانسوی، ژان-فرانسوا رول در سال ۱۹۷۹ ابداع شد و در دهه‌ی ۱۹۸۰ توسط برنارد کوشنر(بنیانگذار پزشکان بدون مرز) و ماریو بتاتی(حقوق‌دان) رواج پیدا کرد.این مفهوم به معنای دفاع از مداخله برای دفاع از مردم قربانی جنایت یا تهدید شده به آن است. از آن پس، اصل امدادرسانی بشردوستانه در متونی مانند قطعنامه‌ی ۴۳/۱۳۱ مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۸۸ مختص بلایای طبیعی یا دیگر شرایط اضطراری مورد دفاع قرارگرفت.