Action de contraindre physiquement ou psychologiquement quelqu’un, pour le forcer à agir ou à s’en abstenir. En droit pénal, on parle d’un délit de contrainte.
مجاب کردن فردی از لحاظ فیزیکی یا روانی با هدف اجبار وی برای انجام یا خودداری از انجام کاری. در حقوق کیفری به عنوان «جرم اجبارِشخصی» از آن نام برده می‌شود.
La commission ne dispose pas de moyens de coercition pour imposer son avis. = La commission n’a pas les moyens d’imposer son avis.
کمیسیون اختیارات لازم را برای اجبار کسی با هدف تحمیل نظرش ندارد.= کمیسیون توانایی تحمیل نظر خود را ندارد.
Tout acte sexuel commis avec violence, contrainte, menace ou surprise est interdit et sanctionné pénalement.