Union de deux personnes dans les conditions prévues par la loi. C’est un acte juridique reçu par un officier d’état civil, en vertu duquel deux personnes établissent entre elles une union dont la loi civile règle les conditions, les effets et la dissolution.
پیوند دو فرد در چارچوب شرایط پیش‌بینی شده در قانون. ازدواج، یک اقدام حقوقی است که مأمور ثبت احوال آن را صادر می‌کند و براساس آن دو شخص پیوندی را میان خود برقرار می‌کنند که قانون مدنی شرایط، اثرات و انحلال آن را تعیین می‌کند.
En français, le mot désigne à la fois la cérémonie rituelle, l’union qui en est issue et l’institution en définissant les règles. Il existe d’autres formes de conjugalité.
در فرانسه واژه‌ی ازدواج هم به مراسم سنتی و هم پیوندی که از آن حاصل می‌شود و هم نهادی که قواعد آن را تعریف می‌کند، اطلاق می‌شود. اشکال گوناگون پیوند
Les mariages religieux et civils se confondent en Iran et ont lieu en même temps, en présence d’un notaire spécialisé dit âghed qui tient le registre des mariages et des divorces.
Mariage dans lequel l’entourage choisit les futurs mariés selon des critères économiques, sociaux ou religieux.
ازدواجی که در آن اطرافیان، زوج در شرف ازدواج را براساس معیارهای اقتصادی، اجتماعی و مذهبی انتخاب می‌کنند.
Historiquement, mariage avec absence de relation sexuelle, situation qui peut autoriser une procédure en annulation de mariage. L’expression peut aussi désigner un mariage de complaisance contracté sans réelle intention matrimoniale (exemple : absence de vie commune) dans le seul but de faire bénéficier à l’un des deux conjoints des avantages que confère la loi aux époux, en matière d’acquisition de nationalité notamment. Il peut en conséquence être frappé de nullité.
از لحاظ تاریخی، این اصطلاح به ازدواجی اطلاق می‌شود که فاقد روابط جنسی باشد؛ شرایطی که می‌تواند ازدواج را لغو کند. این اصطلاح همچنین به ازدواجی اطلاق می‌شود که هدف آن تشکیل زندگی مشترک و روابط زناشویی نیست، بلکه فقط به هدف بهره‌بردن یکی از دو همسر از امتیازاتی است که قانون به زوج می‌دهد (به‌ویژه مانند دریافت تابعیت). بنابراین این‌گونه ازدواج‌ها قانوناً می‌توانند لغو شوند.
Fait de marier une personne contre sa volonté.
کسی را برخلاف اراده‌ی خود مجبور به ازدواج کردن؛ این نوع ازدواج، ازدواجی عرفی است که توسط خانواده در زمان بلوغ یا حتی قبل از آن در حدود سنین ۱۰ تا ۱۲ سال صورت می‌گیرد.
Le mariage forcé est interdit en France. L’article 146 du Code civil dispose qu’« il n’y a pas de mariage lorsqu’il n’y a point de consentement ». L’article 180 du même Code précise que ce consentement doit être libre.
ازدواج اجباری در فرانسه ممنوع است. ماده‌ی ۱۴۶ قوانین مدنی تصریح می‌کند که «در صورت عدم رضایت، ازدواجی صورت نمی‌گیرد». ماده‌ی ۱۸۰ همان قانون مشخص می‌کند که رضایت باید آزادانه باشد.
Union de deux personnes de nationalité différente.
پیوند دو شخص از ملیت‌های مختلف.
Mariage qui intervient, pour des motifs graves, après la mort de l’un des époux dès lors que peut être établi sans équivoque le consentement du défunt.
ازدواجی که به دلایل جدی و مهم پس از مرگ یکی از دو همسر به وقوع می‌پیوندد، اگر بتوان رضایت قطعی فرد در گذشته را ثابت کرد.
Qui a rapport au mariage.
آنچه مربوط به ازدواج است.
Mariage d'une personne très jeune, contre son gré et avec une personne qu'elle n'a pas choisie. Ces mariages se produisent avant l’âge de 18 ans, et même souvent avant l’âge de 11 ans.
-