Liberté de communiquer ses opinions, le cas échéant par voie de presse. Fortement protégée, cette liberté n’est cependant pas absolue : certains fonctionnaires sont tenus à une obligation de réserve, les appels caractérisés à la haine, à la discrimination ou à la violence pour des motifs à base religieuse, raciale, ethnique ou nationale sont condamnés (loi du 1er juillet 1972). En outre, la « loi Gayssot » du 13 juillet 1990, a posé pour principe la « répression de tout acte raciste, antisémite ou xénophobe » et a modifié la loi sur la liberté de la presse en conséquence.
آزادی به اشتراک گذاشتن عقاید که شامل رسانه و مطبوعات می‌شود؛ این آزادی بسیار محافظت‌شده است، اما در عین حال مطلق نیست: بر اساس اصل خویشتن‌داری، تشویق به نفرت، تشویق به تبعیض و خشونت بر مبنای دلایل مذهبی، نژادی، قومیتی یا ملی در قانون محکوم شده‌اند (قانون اول ژوئیه‌ی ۱۹۷۲). همچنین قانون گسو(loi Gayssot) مورخ ۱۳ ژوئیه‌ی ۱۹۹۰، اصل مجازات هرگونه اقدام نژاد پرستانه، سامی‌ستیزانه یا بیگانه‌ستیزانه را به رسمیت شناخته و بنابراین قانون در مورد آزادی مطبوعات را در تغییر داده‌است.»
La France et l’Union européenne défendent et promeuvent au sein des Nations unies les principes de « liberté de religion ou de conviction » et de « liberté d’opinion et d’expression », deux principes intrinsèquement liés et complémentaires se fondant sur le caractère universel, indivisible et indissociable de tous les droits de l’Homme.
Droit pour chacun de se déplacer librement dans le pays dont il est citoyen. Principe de valeur constitutionnelle, étendu aux citoyens de l’Union européenne qui peuvent circuler librement au sein de l’Union. En revanche, les déplacements des étrangers à l’Union sont soumis à des restrictions définies par chaque État au nom de sa souveraineté sous réserve du respect des engagements internationaux pris par cet État.
حق هر فرد برای جابه‌جایی آزادانه در کشوری که شهروند آن است. اصل مندرج در قانون اساسی که به شهروندان اتحادیه اروپا تعمیم داده شده که بر اساس آن می‌توانند آزادانه درون اتحادیه جابه‌جا شوند، اما سفر اتباع خارج از اتحادیه، محدودیت‌هایی دارد که هر دولت عضو اتحادیه اروپا بر اساس اصل حاکمیت و با توجه به رعایت تعهدات بین‌المللی اعمال می‌کند.
Libertés fondamentales reconnues aux citoyens de faire ce qui n’est pas interdit par la loi et d’exercer les droits de l’Homme définis et protégés juridiquement :
– les droits individuels assurent à l’individu une certaine autonomie en face du pouvoir dans les domaines de l’activité physique (sûreté personnelle, liberté d’aller et venir, liberté et inviolabilité du domicile), de l’activité intellectuelle et spirituelle (liberté d’opinion, de conscience), de l’activité économique (droit de propriété, liberté du commerce et de l’industrie) ;
– les droits politiques permettent à l’individu de participer à l’exercice du pouvoir (droit de vote, éligibilité aux fonctions publiques) ;
– les droits sociaux et économiques, qui sont le droit pour l’individu d’exiger de l’État certaines prestations (droit au travail, à l’instruction, à la santé) en même temps que des droits collectifs (droit syndical, droit de grève) ;
– les droits culturels s’inscrivent dans le cadre juridique des droits de l’Homme. Ils visent à faire reconnaître le droit de chaque personne à participer à la vie culturelle, à exprimer sa culture et ses références, dans le respect des autres droits humains fondamentaux.
آزادی بنیادینی که به شهروندان امکان انجام آنچه توسط قانون منع نشده و برخورداری از حقوق بشر را می‌دهد. حقوق بشر توسط قانون تعریف و حفاظت می‌شود:
– حقوق فردی، استقلال و خودمختاری فرد در مقابل حاکمیت در زمینه‌ی فعالیت فیزیکی (امنیت شخصی، آزادی رفت و آمد، مصونیت از تعرض منزل و مسکن و ممنوعیت ورود به عنف، انتخاب منزل)، فعالیت فکری و معنوی (آزادی عقیده و اعتقاد)، فعالیت اقتصادی (حق مالکیت، آزادی تجارت و صنعت) را تضمین می‌کند.
– حقوق سیاسی که به فرد اجازه‌ی مشارکت در اعمال قدرت (حق رأی، حق تصدی مسئولیت‌های دولتی) را می‌دهد.
– حقوق اجتماعی و اقتصادی که این حق را به فرد می‌دهد که از دولت توقع برخی خدمات را داشته باشد (حق کار، حق آموزش، حق بهداشت و سلامت یا حق درمان) و همچنین حقوق جمعی (حقوق سندیکایی(اتحادیه‌ی صنفی)، حق اعتصاب.
– حقوق فرهنگی که در چارچوب قوانین حقوق بشر قرار می‌گیرد. این حقوق برای هر فرد حق مشارکت در حیات فرهنگی و ابراز فرهنگ خود با احترام به دیگر حقوق بنیادین بشر را به رسمیت شناخته است.
Alliance entre villes ou États pour défendre des intérêts communs ou poursuivre une politique concertée.
اتحاد میان شهرها یا دولت‌ها برای دفاع از منافع مشترک یا پیگیری یک سیاست واحد.
En France, nom donné généralement à des regroupements d’associations créées pour défendre des intérêts politiques, civiques, moraux : Ligue des droits de l’Homme, Ligue contre le cancer, Ligue de l’enseignement, etc.
در فرانسه عنوانی است که عموماً به مجموعه انجمن‌هایی اطلاق می‌شود که برای دفاع از منافع سیاسی، مدنی یا اخلاقی مشترک تشکیل شده‌اند:اتحادیه‌ی حقوق بشر، اتحادیه‌ی ضدسرطان، اتحادیه‌ی آموزش.
La Ligue arabe, organisation internationale créée en 1945 en vue de resserrer les liens entre les États arabes sur les plans politique, économique, social, tout en sauvegardant leur indépendance et leur souveraineté.
اتحادیه‌ی عرب، سازمان بین‌المللی تأسیس شده در سال ۱۹۴۵ با هدف نزدیک‌سازی دولت‌های عربی در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی با حفاظت از استقلال و اصل حاکمیت آن‌ها.
Qui touche, qui est proche de.
آنچه نزدیک به چیزی است، آنچه در تماس با چیز دیگری است.
Les pays limitrophes de la France. = Les pays qui ont des frontières communes avec la France.
کشورهای همسایه‌ی فرانسه.= کشورهای مجاور فرانسه.= کشورهایی که با فرانسه مرز مشترک دارند.