Guerre menée à l’intérieur d’un État, par une partie de la population contre les autorités politiques en place, en vue de conquérir le pouvoir et d’instaurer un ordre politique et social nouveau. Peut donner lieu à des ingérences étrangères et prendre ainsi une dimension internationale.
جنگی که در درون یک کشور که توسط بخشی از مردم آن، علیه نهادهای سیاسی مستقر با هدف فتح قدرت و برقراری نظم سیاسی و اجتماعی نوینی رخ می‌دهد. این جنگ می‌تواند سبب بروز مداخلات خارجی شده و ابعادی بین‌المللی پیدا کند.
Guerre engageant toutes les ressources d’un État et s’étendant à toutes les personnes, non-combattants compris.
جنگی که تمام منابع یک کشور را مورد استفاده قرارداده و شامل همه‌ی اشخاص حتی افراد غیرمبارز می‌شود.
هر دو جنگ جهانی در نیمه‌ی اول قرن بیستم عمیقاً فرانسه را تحت تأثیرقرارداده‌اند. جنگ‌جهانی اول (۱۹۱۴-۱۹۱۸) که «جنگ بزرگ» نیز نامیده می‌شود، نخست قدرت‌های اروپایی را درگیرکرد و سپس به چندین قاره گسترش یافت. این جنگ ۲۰ میلیون کشته و بیش از ۲۱ میلیون زخمی داشت. ۱۱ نوامبر که تعطیل رسمی است، روز بزرگداشت پایان جنگ جهانی اول است.
جنگ جهانی دوم، یک درگیری مسلحانه با ابعاد جهانی بود (با بیش از ۵۰ میلیون کشته) که از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵ ادامه داشت و «متفقین» را در مقابل «متحدین(نیروی محور)» قرارداد. هشتم ماه مه بزرگداشت پایان جنگ‌جهانی دوم و تعطیل رسمی است.
Langue commune que des États conviennent d’adopter dans leurs relations (rédaction des traités, délibérations dans les organes internationaux) afin d’éviter les inconvénients que présenterait l’emploi par chacun de sa propre langue. Autrefois, le français était la langue diplomatique, aujourd’hui, le plus souvent, on choisit l’anglais.
زبان مشترکی که دولت‌ها برای ارتباطات(نوشتن معاهدات، شورا در ارگان‌های بین‌المللی و…) با هدف جلوگیری ازسختی‌هایی که استفاده از زبان‌های مختلف در پی‌دارد، میان یکدیگر برگزیده‌اند. در گذشته زبان فرانسه، زبان دیپلماتیک بود، اما امروزه عموماً زبان انگلیسی انتخاب می‌شود.
Siège d’une mission diplomatique.
مقر یک مأموریت دیپلماتیک.
État de quelqu’un qui n’est pas soumis à quelqu’un d’autre. Droit reconnu par la loi dans certains domaines, état de ce qui n’est pas soumis au pouvoir politique et qui ne fait pas l’objet de pressions.
شرایط کسی که زیر سلطه‌ی دیگری نیست. حقی که توسط قانون در برخی حوزه‌ها به رسمیت شناخته شده، وضعیت آنچه زیرسلطه‌ی حاکمیت نبوده و تحت فشار نیست.
« Liberté » est le premier des trois mots de la devise de la République française – « Liberté, égalité, fraternité » –, qui représente les valeurs qui unissent les Français. Elle figure dans l’article 2 de la Constitution française du 4 octobre 1958.
آزادی یکی از سه واژه‌ی شعار جمهوری فرانسه- «آزادی، برابری، برادری»- است که شامل ارزش‌هایی هستند که ملت فرانسه را به هم پیوند می‌دهند. این شعار در ماده‌ی دوم قانون اساسی فرانسه مورخ چهارم اکتبر ۱۹۵۸ قرارگرفته‌است.
La devise de la République islamique d’Iran, issue d’un slogan révolutionnaire de 1978-79 est استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی [esteghlâl, âzâdi, jomhuri-e eslami, indépendance, liberté, République islamique]. Ces mots-clés des revendications révolutionnaires ont servi de fondements à la République islamique et se sont substitués aux noms impériaux des places principales des communes iraniennes. Le mot آزادی [âzâdi, liberté] est répété à plusieurs reprises dans les articles de la Constitution de la République islamique qui le consacre comme l’un de ses principes de base. Cependant, les entorses aux libertés politiques, publiques et individuelles suscitent controverses et revendications. Pour les autorités de la République islamique, les libertés ne peuvent s’exercer que dans le cadre des principes religieux chiites islamiques et de la préservation des acquis de la Révolution. Ils revendiquent une conception de la liberté très différente de celle de l’« impérialisme occidental » qui flatte les bas instincts de l’individu et entrave l’élévation spirituelle.
Libertés fondamentales reconnues aux citoyens de faire ce qui n’est pas interdit par la loi et d’exercer les droits de l’Homme définis et protégés juridiquement :
– les droits individuels assurent à l’individu une certaine autonomie en face du pouvoir dans les domaines de l’activité physique (sûreté personnelle, liberté d’aller et venir, liberté et inviolabilité du domicile), de l’activité intellectuelle et spirituelle (liberté d’opinion, de conscience), de l’activité économique (droit de propriété, liberté du commerce et de l’industrie) ;
– les droits politiques permettent à l’individu de participer à l’exercice du pouvoir (droit de vote, éligibilité aux fonctions publiques) ;
– les droits sociaux et économiques, qui sont le droit pour l’individu d’exiger de l’État certaines prestations (droit au travail, à l’instruction, à la santé) en même temps que des droits collectifs (droit syndical, droit de grève) ;
– les droits culturels s’inscrivent dans le cadre juridique des droits de l’Homme. Ils visent à faire reconnaître le droit de chaque personne à participer à la vie culturelle, à exprimer sa culture et ses références, dans le respect des autres droits humains fondamentaux.
آزادی بنیادینی که به شهروندان امکان انجام آنچه توسط قانون منع نشده و برخورداری از حقوق بشر را می‌دهد. حقوق بشر توسط قانون تعریف و حفاظت می‌شود:
– حقوق فردی، استقلال و خودمختاری فرد در مقابل حاکمیت در زمینه‌ی فعالیت فیزیکی (امنیت شخصی، آزادی رفت و آمد، مصونیت از تعرض منزل و مسکن و ممنوعیت ورود به عنف، انتخاب منزل)، فعالیت فکری و معنوی (آزادی عقیده و اعتقاد)، فعالیت اقتصادی (حق مالکیت، آزادی تجارت و صنعت) را تضمین می‌کند.
– حقوق سیاسی که به فرد اجازه‌ی مشارکت در اعمال قدرت (حق رأی، حق تصدی مسئولیت‌های دولتی) را می‌دهد.
– حقوق اجتماعی و اقتصادی که این حق را به فرد می‌دهد که از دولت توقع برخی خدمات را داشته باشد (حق کار، حق آموزش، حق بهداشت و سلامت یا حق درمان) و همچنین حقوق جمعی (حقوق سندیکایی(اتحادیه‌ی صنفی)، حق اعتصاب.
– حقوق فرهنگی که در چارچوب قوانین حقوق بشر قرار می‌گیرد. این حقوق برای هر فرد حق مشارکت در حیات فرهنگی و ابراز فرهنگ خود با احترام به دیگر حقوق بنیادین بشر را به رسمیت شناخته است.
Droit pour chacun de se déplacer librement dans le pays dont il est citoyen. Principe de valeur constitutionnelle, étendu aux citoyens de l’Union européenne qui peuvent circuler librement au sein de l’Union. En revanche, les déplacements des étrangers à l’Union sont soumis à des restrictions définies par chaque État au nom de sa souveraineté sous réserve du respect des engagements internationaux pris par cet État.
حق هر فرد برای جابه‌جایی آزادانه در کشوری که شهروند آن است. اصل مندرج در قانون اساسی که به شهروندان اتحادیه اروپا تعمیم داده شده که بر اساس آن می‌توانند آزادانه درون اتحادیه جابه‌جا شوند، اما سفر اتباع خارج از اتحادیه، محدودیت‌هایی دارد که هر دولت عضو اتحادیه اروپا بر اساس اصل حاکمیت و با توجه به رعایت تعهدات بین‌المللی اعمال می‌کند.
Liberté de communiquer ses opinions, le cas échéant par voie de presse. Fortement protégée, cette liberté n’est cependant pas absolue : certains fonctionnaires sont tenus à une obligation de réserve, les appels caractérisés à la haine, à la discrimination ou à la violence pour des motifs à base religieuse, raciale, ethnique ou nationale sont condamnés (loi du 1er juillet 1972). En outre, la « loi Gayssot » du 13 juillet 1990, a posé pour principe la « répression de tout acte raciste, antisémite ou xénophobe » et a modifié la loi sur la liberté de la presse en conséquence.
آزادی به اشتراک گذاشتن عقاید که شامل رسانه و مطبوعات می‌شود؛ این آزادی بسیار محافظت‌شده است، اما در عین حال مطلق نیست: بر اساس اصل خویشتن‌داری، تشویق به نفرت، تشویق به تبعیض و خشونت بر مبنای دلایل مذهبی، نژادی، قومیتی یا ملی در قانون محکوم شده‌اند (قانون اول ژوئیه‌ی ۱۹۷۲). همچنین قانون گسو(loi Gayssot) مورخ ۱۳ ژوئیه‌ی ۱۹۹۰، اصل مجازات هرگونه اقدام نژاد پرستانه، سامی‌ستیزانه یا بیگانه‌ستیزانه را به رسمیت شناخته و بنابراین قانون در مورد آزادی مطبوعات را در تغییر داده‌است.»
La France et l’Union européenne défendent et promeuvent au sein des Nations unies les principes de « liberté de religion ou de conviction » et de « liberté d’opinion et d’expression », deux principes intrinsèquement liés et complémentaires se fondant sur le caractère universel, indivisible et indissociable de tous les droits de l’Homme.