Caractère d’un récit, d’une pensée ou d’un exposé, dont toutes les parties sont liées logiquement les unes aux autres.
مشخصه یک روایت، اندیشه، ارائه، که همه‌ی اجزای آن به صورت منطقی به یکدیگر مرتبط هستند.
La construction du récit de vie, de parcours est le moment clé d’une demande d’asile auprès de l’OFPRA.
ساخت روایت زندگی یا مسیر زندگی، لحظه ای کلیدی در درخواست پناهندگی نزد افپرا (OFPRA) می‌باشد.
Plus le récit sera précis, détaillé, personnalisé, cohérent, structuré et rapporté au contexte géopolitique du pays du demandeur d’asile, plus il pourra convaincre l’OFPRA, puis le juge. Un récit formulé dans des termes précis, avec mention des dates, de noms de personnes, la description des lieux, des détails et les éléments pouvant démontrer l’existence d’un risque sérieux en cas de retour dans le pays d’origine sera plus convaincant.
هرچقدر روایت اولیه دقیق، با جزئیات، شخصی، منسجم، ساختارمند و مطابق با شرایط سیاسی کشور مبدأ پناهجو باشد، امکان قانع کردن افپرا و قاضی بیشتر است. یک روایت بیان شده با واژگان دقیق همراه با تاریخ، نام افراد، توصیف مکانها با جزئیات و نکاتی که بتوانند وجود یک خطر جدی در صورت بازگشت به کشور مبدأ را ثابت کنند تأثیر بسیار زیادی خواهند داشت.
Dans les procédures d’asile, les récits sont produits au regard des attentes supposées des personnes chargées de statuer sur les dossiers. Le récit de vie peut être altéré par les séquelles des violences et des traumatismes subis (troubles de la mémoire, difficultés spatio-temporelles, etc.) et par les barrières culturelles (pudeur, tabous, façons de dire, etc.).
Convention de l’Union européenne définissant les critères de détermination de l’État responsable de l’examen d’une demande d’asile. Cette convention signée à Dublin le 15 juin 1990 est devenue le règlement de Dublin (Dublin II), entré en vigueur en septembre 2003 et remplacé, depuis juillet 2013, par Dublin III. Ce dernier repose sur le même principe que les deux précédents, à savoir que, sauf critères familiaux, le pays responsable de la demande d’asile d’un migrant, chargé de l’instruction de son dossier et de la décision finale est le premier État membre où sont conservées les empreintes digitales du demandeur d’asile.
معاهده‌ای از اتحادیه اروپا که معیارهای تشخیص دولتی را که مسئول بررسی درخواست پناهندگی است، تعریف می‌کند. این معاهده در تاریخ ۵۱ ژوئن ۰۹۹۱ در شهر دوبلن امضا شده و تبدیل به قانون اروپایی موسوم به «دوبلن ۲» شده است که از تاریخ سپتامبر ۳۰۰۲ لازم الاجرا بوده و با تغییراتی از تاریخ ژوئیه ۳۱۰۲ شهرت یافته (دوبلن ۳) و لازم الاجرا می‌باشد. دوبلن ۳ بر همان اصول دو نسخه قبلی استوار است که نخستین دولت اروپایی که ورود فرد را با ذخیره اثر انگشت او ثبت کرده است وظیفه بررسی درخواست پناهندگی او را دارد مگر شرایط استثنایی خانوادگی.
La Convention de New York de 1954 est le texte de droit international qui définit ce qu’est un apatride et énonce les obligations des États signataires à son égard.
معاهده نیویورک ۴۵۹۱ شامل اصول حقوقی بین‌الملل می‌باشد که فرد بدون تابعیت را تعریف کرده و وضعیت دولت‌ها در قبال وی را تشریح می‌کند.
Convention de l’Organisation des Nations unies (ONU) du 28 juillet 1951 qui définit les personnes susceptibles d’être admises au statut de réfugié et leur régime de protection. Il appartient aux États signataires d’accorder ou non ce statut protecteur.
معاهده‌ای از سازمان ملل متحد به تاریخ ۸۲ ژوئیه ۱۵۹۱ که وضعیت افراد واجد شرایط پناهندگی و رژیم‌حقوقی حفاظت از آنها را تعریف می‌کند. اعطای پناهندگی و یا عدم اعطای آن در اختیار دولت‌های امضا کننده است.
Action justifiant la reconnaissance de la qualité de réfugié à la personne persécutée pour ce motif.
اقدامی با هدف آزادی‌خواهی که به سبب انجام آن فرد در کشور خود مورد پیگرد قانونی قرارگرفته است. اقداماتی از این دست می توانند مبنای اعطای پناهندگی در فرانسه باشند.
La Constitution iranienne prévoit en des termes similaires l’octroi de l’asile à des personnes qui combattent pour la liberté et l’indépendance de leur pays. Paradoxalement, des Iraniens sollicitent, sur les mêmes bases, l’asile dans des pays étrangers.
La Convention de Genève définit le réfugié comme « celui qui craint avec raison d’être persécuté dans son pays d’origine […] et ne peut ou, du fait de cette crainte, ne veut se réclamer de la protection de ce pays ». Si ces craintes ne sont plus actuelles, c’est-à-dire fondées, au moment de la demande, la protection ne sera pas accordée.
کنوانسیون ژنو پناهنده را به عنوان کسی تعریف می‌کند که "از مورد آزار و اذیت قرار گرفتن ترس دارد و نمی‌تواند از طرف دولت کشور خود مورد حمایت قرار‌گیرد و یا به دلیل همان ترس نمی‌خواهد حمایت دولت خود را طلب کند". اگر این ترسها جاری نباشند یعنی در حال حاضر در جریان نباشند حمایت دیگر معنی ندارد. بنابراین اعطای شرایط پناهندگی مستقیماً بستگی به ادامه ترس از آزار و اذیت دارد.
Manifestation de fidélité et d’obéissance d’une personne au pays auquel elle appartient.
ابراز حمایت یا گاهی فرمانبرداری از شخص، گروه، حزب سیاسی.
Au sens de l’article 1er C1 de la Convention de Genève, l’acte d’allégeance entraîne la fin de la protection internationale si le réfugié a personnellement effectué des démarches auprès des autorités de son pays d’origine et se réclame de leur protection, par exemple, en s’adressant au consulat de son pays d’origine pour obtenir un document.
براساس ماده اول C1 کنوانسیون ژنو، اگر پناهجو شخصاً اقداماتی را نزد مراجع دولتی کشور خود انجام دهد و مدعی حفاظت آنها باشد، محافظت بین‌المللی وی پایان می‌یابد. برای مثال اگر وی برای دریافت مدرک به کنسولگری کشور خود مراجعه کند.
La Convention de New York de 1954 est le texte de droit international qui définit ce qu’est un apatride et énonce les obligations des États signataires à son égard.
معاهده نیویورک ۴۵۹۱ شامل اصول حقوقی بین‌الملل می‌باشد که فرد بدون تابعیت را تعریف کرده و وضعیت دولت‌ها در قبال وی را تشریح می‌کند.
Pour bénéficier de la Convention de Genève, il faut justifier de craintes actuelles de persécutions dans son pays d’origine. Pour bénéficier de la protection subsidiaire, il faut justifier être exposé dans son pays à l’une des menaces graves énumérées à l’article L712-1 du CESEDA : la peine de mort ou une exécution, la torture ou des peines ou traitements inhumains ou dégradants, s’agissant d’un civil, une menace grave et individuelle contre sa vie ou sa personne en raison d’une violence qui peut s’étendre à des personnes sans considération de leur situation personnelle et résultant d’une situation de conflit armé interne ou international.
برای بهره‌مندی از معاهده ژنو، باید ترس کنونی از آزار و اذیت در کشور خود را ثابت کرد. برای بهره‌مندی از حفاظت ثانویه باید ثابت کرد که در کشور خود در معرض یکی از تهدیدهای مندرج در اصلL712-1 در مجموعه قوانین ورود و اقامت اتباع خارجی و حق پناهندگی (CESEDA) قرار گرفته اید :حکم اعدام، شکنجه ، احکام غیرانسانی و تحقیرآمیز در مورد یک فرد غیرنظامی، یک تهدید جدی و فردی علیه زندگی وی به دلیل خشونتی که می‌تواند به افرادی تعمیم پیدا کند بدون در نظر گرفتن وضعیت شخصی آنها و در نتیجه‌ی شرایط درگیری مسلحانه داخلی یا بین‌المللی.
L’article Premier de la Convention de Genève stipule que « le terme «réfugié» s’applique à toute personne qui craint avec raison d’être persécutée du fait de sa race, de sa religion, de sa nationalité, de son appartenance à un certain groupe social ou de ses opinions politiques ».
اصل اول معاهده ژنو تصریح می‌کند که عنوان پناهنده شامل هر فردی می‌شود که از مورد آزار و اذیت قرار گرفتن به دلیل نژاد، مذهب، ملیت، عضویت در یک گروه اجتماعی یا اعتقادات سیاسی خود به طور موجه می‌ترسد.
« Craindre avec raison d’être persécuté du fait de sa race… » : la notion de crainte juxtaposée à celle de raison pose la difficulté de juger car la crainte est subjective là où la raison nécessite d’être étayée par des arguments objectifs. On peut alors se demander comment mesurer la rationalité d’une crainte. Rationnelle pour certains, elle est irrationnelle pour d’autres.