Ordre, donné par un juge, de payer une somme due.
دستوری که قاضی برای پرداخت مبلغ بدهی صادر می‌کند.
Qui ne peut être opposé, contre quoi on ne peut aller. En droit, quelque chose que l’on ne peut pas utiliser pour faire reconnaître et respecter un acte ou une situation.
آنچه که نمی‌توان از آن بهره برد. در علم حقوق، آنچه به‌خاطر به رسمیت‌شناختن یا رعایت یک شرایط، نمی‌توانیم از آن استفاده کرده و بهره ببریم.
Action en justice.
روند قضایی.
Vous pouvez introduire une instance devant un tribunal civil. = Vous pouvez engager une action en justice devant un tribunal civil.
شما می‌توانید در مقابل دادگاه مدنی، روندی قضایی را آغاز کنید. = شما می‌توانید برای ایجاد روندی قضایی مقابل دادگاه قضایی اقدام کنید.
Acte, fait de se proposer un certain but.
هدف داشتن برای انجام کاری.
Il a agi avec l’intention de nuire. = Il a agi dans le but de nuire.
او با نیت آسیب‌رساندن آن کار را انجام داد. = او با هدف آسیب‌رساندن اقدام کرد.
Spécialement destiné à lui.
شخص خاصی که چیزی برای او فرستاده یا نوشته می‌شود.
Accusation fondée non pas sur les actes réels, mais sur les intentions, prêtées souvent injustement.
اتهامی که مبتنی بر عملکرد واقعی نبوده، ولی براساس نیاتی است که عموماً به‌صورت ناعادلانه به کسی نسبت‌می‌دهیم.
Ne me faites pas un procès d’intention. = Ne m’accusez pas sur des intentions qui n’ont aucune réalité.
به من نسبت ناروا نزنید. = شما بر اساس نیت‌هایی که هیچ نسبتی با واقعیت ندارند، من را متهم نکنید.
Être plein de bonnes résolutions, être de bonne volonté.
سرشار از قصد نیک و نیت خیر بودن.
Lettre annonçant un contrat, un accord.
نامه‌ای که در آن قصد برقراری یک قرارداد اعلام می‌شود.