Principe selon lequel toute peine, lorsque celle-ci n’a pas été mise à exécution dans un certain délai fixé par la loi (à 20 ans pour les crimes, 6 ans pour les délits, 1 an pour les contraventions) ne peut plus être subie.
اصلی که بر اساس آن مجازاتی که در مهلت قانونی اجرا نشده باشد، شامل مرور زمان می‌شود. بر این اساس جزای جرم درجه سه یا شدید (crime) که در یک مهلت بیست ساله، جرم درجه دو(délit) که در مهلت ۶ساله و جرم درجه یک (contravention) که در مهلت ۱ساله اجرا نشده باشد، شامل مرور زمان شده و قابل اجرا نیست.
Caractère d’un droit ou d’une action qui ne peut, en aucun cas, être perdu, quelle que soit la période de temps écoulée. Ainsi, un bien public ne peut être vendu.
حق یا عملی که در هیچ صورتی از بین نمی‌رود، هر میزان مدت زمانی که از آن گذشته باشد. پابرجا ماندن یک حق بدون توجه به مرور زمان.
Crime ou délit pour lequel on peut engager des poursuites quel que soit le délai écoulé depuis le moment où il a été commis.
جرم و جنایتی که می‌توان برای آن بدون درنظرگرفتن مدت زمانی که از ارتکاب آن گذشته، پیگرد قانونی در نظر گرفت.
Les crimes contre l’humanité sont imprescriptibles.
جنایت علیه بشریت، شامل مرور زمان نمی‌شود.
Principe selon lequel une personne, (même) suspectée d’avoir commis une infraction, ne peut être considérée comme coupable avant d’avoir été jugée comme telle par un tribunal.
اصلی که بر اساس آن شخصی، حتی مظنون به ارتکاب جرم تنها در صورتی می‌تواند گناهکار شناخته شود که توسط دادگاه محکوم شود.
Inscrite dans la plupart des instruments internationaux de protection des droits de l’Homme et dans la Déclaration des droits de l’Homme et du citoyen de 1789 et ayant à ce titre valeur constitutionnelle, cette présomption a notamment pour effet de faire bénéficier du doute la personne concernée.
این اصل در اکثریت سازوکارهای حقوقی بین‌المللی حفاظت از حقوق بشر و اعلامیه‌ی حقوق بشر و شهروند ۱۷۸۹ که ارزش معادل قانون اساسی دارد، ثبت شده است. یکی از نتایج اصل برائت تشکیک در ارتکاب جرم توسط شخص به نفع مظنون تمام می‌شود.
Autrefois, lieu où le préteur rendait la justice. Aujourd’hui, salle où se tiennent les audiences des juridictions.
جایی که در گذشته مقام کلانتری در روم باستان (پرایتور) عدالت را برقرار می‌کرده است. امروزه این اصطلاح به سالنی اطلاق می‌شود که جلسات دادگاه‌ها در آن برگزار می‌شود.
Obligation faite à une personne d’apporter, par des arguments étayés et vérifiables, la preuve qu’une proposition avancée est vraie ou fausse.
اجباری که بر عهده کسی گذاشته می‌شود تا ادله و استدلال قابل راستی آزمایی را ارائه دهد.
Les documents apportés par le requérant ou par son avocat doivent pouvoir appuyer les déclarations orales, faire office de preuve et écarter définitivement la possibilité de mensonge.
مدارک ارائه شده توسط متقاضی و یا وکیل وی باید بتوانند سندی بر ادعاهای شفاهی باشند، به عنوان ادله حساب شده و به طور کامل امکان دروغ‌گویی را از بین ببرند.
La charge de la preuve incombe au demandeur d’asile. = C’est au demandeur d’asile d’apporter une ou des preuve(s).
الزام ارائه ادله بر عهده پناهجو می‌باشند. = این وظیفه پناهجو می‌باشد که ادله اثبات حقانیت خود را ارائه دهد.
Montrer.
نشان دادن.
Il va vous falloir faire preuve de patience. = Vous allez devoir être patient.
شما باید صبر خود را نشان دهید. = شما باید صبور باشید.
Tant qu’on n’aura pas prouvé le contraire.
تا زمانی که خلاف آن ثابت نشده است.
Preuve résultant de la production d’un écrit.
مدرک حاصل از یک سند کتبی.
Par des preuves matérielles.
با همراه داشتن شواهد مادی و عینی.
Preuve résultant de la production d’un écrit.
مدرک حاصل از یک سند کتبی.